Op de derde dag van dit jaar pakte ik mijn koffer en mijn macbook-tas, en nam de Fyra naar Schiphol. Het voorbij zoevende Hollandse landschap ging ongemerkt aan mij voorbij, mijn gedachten waren al op de uiteindelijke plaats van bestemming: Carmona, Filippijnen. Vooruit denkend aan de nieuwe start, de mogelijke voor- en nadelen, de prettige kanten, maar ook de doem-scenario's.
Dat was toen, dit is nu. Mijn verblijf in de Filippijnen krijgt nu, na 4 maanden, meer en meer een permanent karakter. Het rumoerige Carmona heb ik achter me gelaten, Dasmarinas is de nieuwe woon- en verblijfplaats. Tijd om even stil te staan, kort terug te blikken, maar vooral tijd om vooruit te kijken. Want de Filippijnen is geen Nederland, beide landen hebben zo hun eigen voor- en nadelen. Dat het klimaat hier beter is, prima. Zwembad op loopafstand, temperatuur nooit beneden 20 graden, lange broek in de mottenballen. Het economische klimaat is echter andere koek. En niet aantrekkelijk om daarin aan de slag te gaan. Daarvoor liggen de uurtarieven en salarissen hier veel te laag. Een netwerk opbouwen hier, dat is het paard achter de kar spannen. Misschien is het over 10 jaar allemaal anders, maar nu blijft m'n focus op het bestaande, vertrouwde netwerk in Nederland. En het bijbehorende onderhoud.
Gelukkig is de band met de meeste klanten in NL nog altijd prima in tact, en is er zelfs nieuwe aanwas. Die nieuwe klanten zijn -eerlijkheidshalve- wel verworven door eerdere netwerk-inspanningen In Nederland. Je moet nou eenmaal zaaien om te kunnen oogsten. En -grappig- soms komt de oogst uit onverwachte hoek, als veroorzaakt door verdwaalde zaadjes van een paardenbloem.
Een aantal van de bestaande opdrachtgevers echter, wil toch graag oogcontact. Met iemand die de opdracht ter plekke bespreekt, gerichte vragen stelt, en referentie- en overige zaken in ontvangst neemt. Gelukkig biedt een collega in Nederland mij de helpende hand. Voor deze opdrachtgevers is er dus niet veel veranderd: besprekingen 'aan tafel', collega stuurt de complete briefing door, alles wordt netjes op tijd geproduceerd en geleverd, en is kwalitatief als van ouds. Belangrijk is wel de nazorg: Zo nu en dan een telefoontje om te informeren of alles goed is gegaan.
Als zelfstandig ondernemer ben je, waar dan ook ter wereld, afhankelijk van opdrachten. En opdrachten komen van klanten, mensen met wie je een vertrouwensband hebt. Mijn motto is en blijft dan ook: Geef je klant het gevoel dat het jouw taak is hem/haar te helpen, en niet alleen even snel een factuur te scoren. Voeg daar de volgende ingrediënten aan toe: Flexibiliteit, Integriteit, Kwaliteit en 'Op Tijd'. Vergeet niet een concurrerende prijs te offreren, in verhouding tot de verlangde kwaliteit. Als die zaken in orde zijn, doet de fysieke afstand er veel minder toe.
In mijn jaren in Nederland ben ik altijd redelijk actief geweest om mijn netwerk op te bouwen en te onderhouden. Van de lokale 'Open Coffee' tot aan het intensieve speed matching bij NetPlusWork (nu Red Peppers). Fysieke aanwezigheid was hierbij onontbeerlijk, oogcontact essentieel. En dat wordt allemaal wat anders als je op afstand woont en werkt. De komende tijd gaat uitwijzen of b.v. de sociale netwerken ingangen bieden naar nieuwe opdrachtgevers. Of zal de mond-tot-mond reclame vanuit het bestaande netwerk toch meer bieden? Gelukkig hoef ik niet op één paard te wedden, en leiden er meerdere wegen naar Rome.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten